Komórkowa prasa

Komórkowe wydania prasy są na polskim rynku produktem niszowym. Tymczasem poza granicami naszego kraju, wydawcy zaczynają na nich zarabiać. Czy telefon komórkowy pokona w przyszłości prasę drukowaną? A może okaże się jedynie jej uzupełnieniem? Na te pytania starała się odpowiedzieć Rzeczpospolita.

Już niedługo osoby czytające mobilne wydanie The Wall Street Journal będą musiały liczyć się z uiszczaniem z tego tytułu opłat. Do podobnych działań przymierzają się też inne gazety. Tak jak w przypadku wielu innych cyfrowych zjawisk, tak i tym razem liderem okazały się rynki azjatyckie, gdzie mobilne wydania gazet od długiego już czasu przynoszą zyski.

To właśnie w Azji powszechnym stało się stosowanie tzw. mobile tagging, czyli umieszczania w gazetach specjalnych kodów, które po sfotografowaniu przy użyciu telefonu przenoszą czytelnika do dodatkowych materiałów np. filmów związanych z danym artykułem. Po drodze czytelnik styka się z mobilną reklamą, która zapewnia rentowność przedsięwzięcia.

W Polsce rozwojowi mobilnych serwisów przeszkadza sposób podziału zysków. Operatorzy próbują zarobić na tego typu serwisach jak najwięcej, dla wydawców zostaje niewiele. W efekcie dostajemy mało interesującą papkę przesyconą reklamami i coraz to nowymi pomysłami na rozmaite konkursy czy sprzedaż tapet i dzwonków.

Pionier rynku - japoński dziennik Asashi Shimbun - działa od dziesięciu lat zgoła inaczej. Użytkownik opłaca stałą opłatę abonamentową rzędu 1 - 5 dolarów, z czego aż 90% przychodów trafia do wydawcy, a 10% do telekomów. Tak dofinansowane treści pobiera miesięcznie ponad 1 mln abonentów (od komiksów, przez serwisy sportowe, po informacyjne serwisy wideo).

Komórkowa prasa za oceanem również przestała być już zjawiskiem, a stała się koniecznością. Według szacunków ABC Interactive, mobilne wersje stron WWW przygotowało tam 57,5% wydawców gazet, 44,7% pism biznesowych i 42,2% magazynów.