Mało znana historia super glue. Nie zgadniesz do czego miał służyć
Wiele powszechnych obecnie technologii i produktów powstało w głowie wynalazców jako pomysły o zupełnie innym zastosowaniu. Mikrofale, kartki samoprzylepne, taśmy rzepowe. Nie inaczej było z klejem super glue, którego historia sięga drugiej wojny światowej.
Klej, który miał być celownikiem
Cyjanoakryl był wynalazkiem ekipy naukowców pracujących w firmie Eastman Kodak, którzy pod wodzą Dr Harry'ego Coovera Jr-a mieli opracować przezroczyste plastikowe celowniki do broni. Wcześniej, w czasie pierwszej wojny światowej to właśnie Kodak stworzył celowniki do karabinów używanych w samolotach.
W trakcie eksperymentowania z tworzywami, w roku 1942 udało się uzyskać mieszankę substancji zwaną cyjanoakrylem. W praktyce jednak natychmiastowe wiązanie się kleju i jego polimeryzacja pod wpływem najdrobniejszej wilgotności (w tym tej zawartej na powierzchni skóry) okazały się niepraktyczne. A przynajmniej w celach militarnych. Dlatego też porzucono cyjanokryl na 9 lat, a potem w 1951 r. Coover postanowił do niego wrócić. Tym razem w kontekście substancji klejącej pokrywę kabiny w odrzutowcach. Eksperyment był nieudany, gdyż cyjanoakryl kleił zbyt mocno i nie dało się go usunąć po zastosowaniu.
Jednak poprzez ten nieudany eksperyment Coover uświadomił sobie, że cyjanoakryl był unikatowym klejem – nie wymagał ani podgrzewania ani wytworzenia ciśnienia, aby wszedł w reakcję z klejoną powierzchnią. Poprzez dalsze testy zrozumiał, że substancja ta permanentnie klei różne powierzchnie za każdym razem.
Wtedy wynalazca cyjnoakrylu zobaczył w nim ogromny komercyjny potencjał i tak też w 1954 r. Eastman Kodak opatentował substancję, patent przyznano dwa lata później. W 1958 r. – po dodatkowych modyfikacjach zaczęto sprzedawać cyjanoakryl komercyjnie pod nazwą Eastman 910.
Co ciekawe, w trakcie wojny w Wietnamie chirurdzy polowi odkryli, że polanie cyjanoakrylem otwartych ran natychmiast zatrzymywało krwawienie, a to dawało cenny czas na to, aby przetransportować ich do placówek medycznych. Istnieje 30 udokumentowanych przypadków, kiedy cyjanoakryl uratował wtedy życie żołnierzy.
Wtedy jeszcze klej ten nie był znanym produktem komercyjnym. Dopiero później został skomercjalizowany w pełni w latach 70. i 80. przez firmę Loctite, której Eastman Kodak sprzedawał cyjanoakryl, a następnie Loctite opracowało swój wariant tego produktu. I tak też w końcu w 1975 narodził się Super Glue (wcześniej "Super Bonder") jaki znamy do tej pory, który upowszechniano w domowym użyciu poprzez popularne reklamy.
Wynalazcy substancji Harry Coover łącznie przyznano w trakcie życia 460 patentów i stał się człowiekiem-instytucją.
