Dual SIM, czyli co i jak działa, a co i jak... działać powinno
Jako idealne rozwiązanie funkcji dual SIM rozumiem sytuację, w której bez przerwy aktywne są obie karty SIM, a ręcznie mogę sobie ew. którąś z nich wyłączyć. Tutaj takiego zastosowania nie znajdziemy. Już na piątej stronie instrukcji możemy przeczytać, że "Obie karty mogą być podłączone do sieci jednocześnie, ale w sytuacji, kiedy jednak z kart jest aktywna, np. podczas połączenia - druga jest niedostępna". To wszystko powoduje, że osoba dzwoniąca do nas w momencie prowadzenia rozmowy usłyszy w słuchawce komunikat o abonencie czasowo niedostępnym, a my po skończeniu rozmowy dostaniemy SMS-a z komunikatem o nieodebranym połączeniu. Z pewnością dużo sytuacja wyglądała by dużo lepiej, gdyby osoba dzwoniąca słyszała sygnał zajętości, a telefon dyskretnym sygnałem informował nas o oczekującym połączeniu na drugiej karcie.
Ustawienia Dual SIM uruchomić możemy wygodnym skrótem znajdującym się pod przyciskiem "*". Możemy tam ustawić domyślną kartę dla połączeń i wiadomości (jedna z kart lub opcja "Zawsze pytaj"), ustawić tryb gotowości (jednak z kart lub Dual SIM) lub też dowolnie zmienić nazwy kart, co ułatwi nam ich identyfikację. Przy przychodzącym połączeniu na ekranie, pod numerem/nazwą osoby dzwoniącej, mamy informację o tym, na którą kartę SIM przychodzi połączenie. W przypadku wiadomości taką informację znajdziemy dopiero po przewinięciu wiadomości do końca. Najpierw mamy treść, potem nadawcę i na końcu dopiero numer karty, na którą przyszła wiadomości.
Połączenia, zasięg i Kontakty
Wykonywanie połączeń odbywa się standardowo poprzez wybranie numeru na klawiaturze (brak funkcji Smart Dial), z listy Kontaktów (wyszukiwanie kontaktów po pierwszych literach) lub też przez skróty szybkiego wybierania na klawiaturze. Lista Kontaktów jest prosta i prawie że nie zawiera żadnych dodatkowych opcji. Jeśli nie mamy przydzielonej konkretnej karty SIM do połączeń, to za każdym razem telefon nas spyta, z której karty chcemy wykonać połączenie. Do kontaktu możemy dodać tylko nazwę, kilka numerów i przypisać go do określonego typu z listy (o ile kontakt znajduje się w pamięci telefonu): ogólny, dom, praca, komórka, faks. Książka telefoniczna jest wspólna dla obu kart i przy każdym kontakcie znajduje się ikona informująca o tym, czy znajduje się on w pamięci telefonu, czy też na którejś z kart SIM, co oznaczone jest numerem karty. Wiele osób z pewnością doceni obecność filtru numerów, czyli coś w rodzaju "czarnej listy".
Na jakość zasięgu w X1-01 nie zdarzyło mi się narzekać. Sytuacje, w których któraś z kart spadała góra o jedną kreskę w maksymalnej skali zdarzały się bardzo rzadko. Na ogół obie karty zawsze miały pełną skalę zasięgu i nie straszne jej były próby zakrywania telefonu obiema dłońmi.
Jakość wykonywanych połączeń nie spełniła moich oczekiwań, które w telefonie służącym głównie do rozmów, były wysokie. Sygnał w słuchawce jest różny dla obu kart. W przypadku pierwszej karty jest to sygnał pulsujący, a w przypadku drugiej ciągły. Jakość rozmów jest mocno przeciętna. Zdarza się, że rozmowy przeprowadzane w tym samym miejscu i wykonywane przy użyciu tej samej karty mają różną głośność. Sam poziom głosu jest na dość dobrym poziomie. Tutaj dałbym 7/10. Jakość głosu oceniłbym maksymalnie na 5,5-6/10. Czasem ciężko jest zrozumieć rozmówcę, głos w słuchawce jest niewyraźny. Szczególnie uciążliwe robi się to podczas rozmowy gdzieś na powietrzu, kiedy dodatkowo przeszkadza wiatr, czy przejeżdżające samochody. Konkurencyjne modele z niższej półki prezentują się pod względem rozmów dużo lepiej.
