Ten smartfon jest tak cienki, że... aż nie ma sensu? Test Honor Magic V5

Czy składane smartfony dotarły w końcu do punktu, w którym mogłyby zastąpić składane konstrukcje? Patrząc na Honor Magic V5 można by pomyśleć, że tak – przynajmniej tak na pierwszy rzut oka. Ultracienka konstrukcja o grubości raptem 4,2 mm po rozłożeniu oraz bezkompromisowa specyfikacja z potężnym Snapdragonem 8 Elite i potrójnym aparatem o wyśrubowanych parametrach sugerują, że mamy do czynienia z flagowcem przez duże „F”.

Żeby jednak nie było zbyt różowo, za taką przyjemność trzeba słono zapłacić. W chwili publikacji tekstu nie znamy jeszcze polskiej ceny urządzenia, jednak w Chinach w chwili premiery trzeba było wydać na nie co najmniej 8999 juanów, czyli ok. 4560 zł. Nad Wisłą będzie się to pewnie przekładało na 5500 zł albo i więcej. Czy w takim razie faktycznie dostajemy produkt, który uzasadnia tę niebotyczną cenę? Miałem okazję to sprawdzić.

Wygląd i wykonanie

Wizualnie Honor Magic V5 nie zmienił się za bardzo względem poprzednika. Powiem więcej: jeśli nie wiemy, czego szukać, łatwo te urządzenia ze sobą pomylić. Podobnie zresztą jak z podobnymi konstrukcjami ze stajni BBK. Najważniejszą różnicą w porównaniu z modelem Magic V3 jest kształt wyspy aparatu. Nadal ma ona formę ośmiokąta, ale już nie tak wyraźnie zarysowanego. Trzeba jednak zaznaczyć, że jest absolutnie gigantyczna i mocno wystaje poza obręb obudowy.

Nie będę owijał w bawełnę: jeśli pominąć subtelne zmiany względem poprzedniej generacji, to w kontekście wyglądu zbyt wiele ciekawego się nie dzieje. Można wspomnieć o tym, że bryła telefonu jest nieco asymetryczna, ponieważ przedni i tylny panel są lekko zaokrąglone od zewnętrznej strony, ale nie przełamuje to bardzo zachowawczego charakteru konstrukcji.

Dopiero patrząc na telefon od boku zaczyna się robić ciekawie. Choć tu także nie znajdziemy fajerwerków, to sama grubość obudowy robi wrażenie. Mimo składanej konstrukcji cała konstrukcja ma po złożeniu raptem 9 mm, czyli tyle co standardowe smartfony. Po rozłożeniu robi się z tego 4,2 mm i tutaj opad szczęki jest w ogóle murowany.

Jest tylko jeden haczyk – wartości podawane przez producenta nie uwzględniają wyspy aparatu. Razem z nią po złożeniu całość ma ok. 17 mm, co już takie imponujące nie jest.

Warto wspomnieć, że telefon otwiera się na płasko, po złożeniu wszystko do siebie ściśle przylega i nie widać żadnych szczelin, natomiast po rozłożeniu dostajemy płaską powierzchnię z jedynie minimalną fałdą pośrodku. No i na obydwu wyświetlaczach znajdziemy otwory aparatów do selfie – producent nie zdecydował się na zatuszowanie ich pod ekranem.

Jakość wykonania telefonu jest adekwatna do ceny, czyli bardzo dobra. Co prawda producent nie chwali się zastosowaniem wiodących rozwiązań spod szyldu Gorilla Glass, jednak obydwa wyświetlacze chronią autorskie powłoki o zwiększonej odporności. Obudowa to w większości połączenie szkła i aluminium, a spasowanie elementów wypada bez zarzutu. Urządzenie może się także pochwalić wodoodpornością na poziomie IP58/IP59.

Na osobną wzmiankę zasługuje zawias, który pracuje gładko, ale stabilnie. Nie ma tu wyczuwalnych luzów ani żadnych niepokojących dźwięków, a całość możemy ustawić pod dowolnym kątem w zakresie 90-180°.

Wygoda

Mogłoby się wydawać, że ultracienka obudowa Honor Magic V5 oznacza rewelacyjny komfort obsługi. Poniekąd faktycznie coś jest na rzeczy, jednak znajdziemy tu sporo ergonomicznych potknięć, które niwelują większość korzyści z tego tytułu.

Najpoważniejszym problemem jest mocno wystająca wyspa aparatu, która niemalże uniemożliwia pewny chwyt złożonego urządzenia jedną ręką. Frustrujące bywa także korzystanie z mikroskopijnych przycisków regulacji głośności i zasilania. No i ciężko będzie znaleźć sensowne etui chroniące całe urządzenie bez uszczerbku dla funkcjonalności.

Po rozłożeniu robi się jednak dużo lepiej. Urządzenie jest stosunkowo lekkie, w związku z czym nawet duży moduł aparatu nie zaburza przesadnie balansu. Obsługa urządzenia w tym układzie jest komfortowa i intuicyjna, a oprogramowanie wręcz zachęca, by korzystać z Magic V5 właśnie w ten sposób.

Jednak niezależnie od układu poważnym problemem pozostaje działanie skanera linii papilarnych. Został on zintegrowany z przyciskiem zasilania i choć technicznie wydaje się być całkiem OK, to sprawę komplikują niewielkie rozmiary płytki dotykowej. Potrzeba sporo precyzji, by odcisk został przez telefon poprawnie rozpoznany, co w toku testów okazało się mocno uciążliwe.

Wyświetlacze

Honor Magic V5 wyposażony został w dwa wyświetlacze. W środku czeka na nas panel Foldable LTPO AMOLED o przekątnej 7,95” oraz rozdzielczości 2172x2352. Daje to zagęszczenie pikseli rzędu ok. 403 PPI. Maksymalna częstotliwość odświeżania to 120 Hz.

Z zewnątrz także znajdziemy wyświetlacz LTPO OLED. Ten tutaj ma przekątną 6,43”, rozdzielczość 1060x2375 oraz zagęszczenie pikseli rzędu ok. 404 PPI. Tutaj także maksymalna częstotliwość odświeżania sięga 120 Hz.

Na papierze obydwa ekrany wydają się bardzo podobne – do tego stopnia, że wewnętrzny można by traktować po prostu jako dwa zewnętrzne panele złączone w jedno. Identyczny obraz wyłania się z pomiarów, w których obydwa wyświetlacze wypadają niemalże identycznie.

No dobra, zewnętrzny ekran ma nieznaczną przewagę. Przykładowo, w przypadku maksymalnej jasności w trybie automatycznym osiągnął 916 nitów zamiast 900 nitów odnotowanych przez wewnętrzny ekran. Mniejszy panel może się także pochwalić nieco lepszym odwzorowaniem kolorów (87,9 procent pokrycia DCI-P3 kontra 80,5 procent). Są to jednak różnice znikome w codziennym użytkowaniu. Jeden i drugi panel co do zasady oferuje wrażenia adekwatne do segmentu premium.

Dużo bardziej będzie się dawała we znaki różnica w zastosowanej na obydwu ekranach powłoce, gdzie wewnętrzny ekran znacznie bardziej zbiera odciski palców i mocniej odbija słońce. Generalnie norma dla tej technologii, ale warto mieć to na uwadze, jeśli myślimy o zakupie.

Interfejs i funkcjonalność

Honor Magic V5 pracuje pod kontrolą Androida 15 z nakładką MagicOS 9.Producent zadeklarował się, że urządzenie będzie otrzymywało aktualizacje oprogramowania aż siedem lat od daty premiery.

Sam interfejs jest intuicyjny, estetyczny i dopracowany. Wizualnie widać tu inspiracje zarówno iPhonem, jak i pewne zaszłości z czasów pod pieczą Huaweia. Od strony estetycznej z czystym Androidem ma to niewiele wspólnego, ale większość użytkowników i tak powinna się tu bez trudu odnaleźć.

Z rzeczy, które szczególnie przypadły mi do gustu, na pewno wskazałbym niewielką liczbę preinstalowanych aplikacji. Interfejs wydaje się dzięki temu lżejszy i bardziej przystępny.

Na olbrzymi plus zaliczam także świetnie przemyślaną obsługę dwóch wyświetlaczy. Poszczególne elementy świetnie się skaluję, skutecznie wykorzystując dodatkową przestrzeń roboczą, a jako użytkownicy mamy do dyspozycji sporo narzędzi związanych z wielozadaniowością. Przykładowo, bezpośrednio w docku znajdziemy skrót pozwalający szybko podzielić ekran na dwie lub trzy części. Niby drobiazg, ale właśnie takie drobiazgi sprawiają, że rozkładany ekran przestaje być ciekawostką, a zaczyna być praktycznym narzędziem.

W kontekście funkcji czysto telefonicznych warto mamy obsługę 5G oraz Dual SIM, jak i eSIM. Reszta łączności także prezentuje się standardowo dla tego segmentu cenowego. No dobra, prawie standardowo. Jest Wi-Fi 7 (dwuzakresowe), Bluetooth 6.0, NFC oraz port podczerwieni. Ten ostatni stanowi miłe zaskoczenie – większość producentów pomija go w urządzeniach z segmentu premium. Do tego dostajemy USB-C 3.2 Gen 1 oraz funkcję nawigacji wykorzystującą GPS, GLONASS, BDS i GALILEO.

Podzespoły i wydajność

Sercem Honor Magic V5 jest układ Qualcomm Snapdragon 3 Elite, czyli topowa jednostka, którą znajdziemy także w innych tegorocznych flagowcach. Procesor wykonano w litografii 3 nm i składają się na niego dwa klastry rdzeni: dwóch Oryon V2 Phoenix L o taktowaniu 4,32 GHz oraz sześciu Oryon V2 Phoenix M o taktowaniu 3,53 GHz. Wspiera go układ Adreno 830. Dodatkowo otrzymany przez nas egzemplarz został wyposażony w 16 GB RAM i 512 GB pamięci wewnętrznej.

W teorii dostajemy potężny telefon, który mógłby się bić z każdym innym flagowcem. W teorii nie jest tak różowo. W benchmarkach bohaterowi testu bliżej do modeli sprzed roku albo dwóch niż tegorocznej czołówki. Prawdopodobnie winna jest cieniutka obudowa, która wymusiła bardziej agresywne skalowanie wydajności. Nie sądzę jednak, by w codziennym używaniu było to odczuwalne – w codziennych zastosowaniach telefon jest bardzo szybki i powinien sobie radzić nawet z najcięższymi grami.

Nie da się natomiast ukryć, że problemy z kulturą pracy sięgają znacznie dalej niż tylko do tabelek porównawczych. W testach obciążeniowych pod wpływem temperatury telefony tracił blisko połowę swojej standardowej wydajności. Co więcej, nawet mimo tak radykalnego throttlingu obudowa potrafiła się nagrzać do 50,7 °C. W skrajnych przypadkach Magica praktycznie nie da się utrzymać w dłoniach.

Aparat

Honor Magic V5 został wyposażony w potrójny aparat. Główna jednostka to standardowy moduł szerokokątny o rozdzielczości 50 Mpix z obiektywem o przysłonie f/1.6. Oprócz tego dostajemy aparat ultraszerokokątny o rozdzielczości 50 Mpix, który może pełnić rolę modułu makro, oraz peryskopowe tele o ogniskowej odpowiadającej 70 mm dla pełnej klatki i rozdzielczości 64 Mpix.

Jakość zdjęć, które możemy zrobić takim zestawem, jest bardzo dobra. Przede wszystkim widać, że świetną robotę robią sensor oraz oprogramowanie. Zdjęcia są szczegółowe i charakteryzują się świetnym zakresem dynamiki tonalnej. Nie ma problemu ani zrobieniem zdjęć prosto w słońce, ani w mocnym, sztucznym oświetleniu, ani w nocy.

Zdjęcia przykładowe - aparat główny

Szczególnie w tym ostatnim scenariuszu bohater testu potrafi wywołać opad szczęki, robiąc zupełnie używalne fotki w niemal absolutnej ciemności. Fakt, miejscami są aż za bardzo rozjaśnione, ale można im to wybaczyć, biorąc pod uwagę, że stawiałem telefon w naprawdę ekstremalnych sytuacjach.

Zdjęcia przykładowe - aparat ultraszerokokątny

Ale nie martwcie się, jeśli chcecie pomarudzić, to też jest na co! Przede wszystkim moduły główny oraz ultraszerokokątny charakteryzują się sporymi zniekształceniami w pobliżu krawędzi kadru. Te same w sobie wyglądają mało atrakcyjnie, ale zastosowane przez producenta mocne wyostrzanie dodatkowo pogarsza sprawę. Oprócz tego główny aparat ma bardzo długi minimalny dystans ostrzenia, modułowi ultraszerokiemu zdarza się spudłować z ostrością, a tele miewa problemy z odblaskami.

Zdjęcia przykładowe - aparat tele

Każdy z tych problemów bywa irytujący podczas codziennego fotografowania, ale trzeba przyznać, że do ideału zabrakło niewiele. Jakość zdjęć zrobionych Honorem jest tak dobra, że prawie jestem gotów wybaczyć tę koszmarną wyspę aparatu. Prawie.

Zdjęcia przykładowe - aparat przedni zewnętrzny

„Przednie” aparaty po zewnętrznej i wewnętrznej stronie mają praktycznie te same parametry, tj. 20 Mpix i przysłonę f/2.2. Jakościowo uzyskane rezultaty także wyglądają podobnie: za dnia jest sporo szczegółów, w miarę naturalne, choć nieco przesycone kolory i zaskakująco dobrze wyglądające rozmycie w trybie portretowym. Niestety po zmroku niewielkie matryce psują efekt, fundując nam wypłowiałe, mało atrakcyjne kadry.

Zdjęcia przykładowe - aparat przedni wewnętrzny

Tryb wideo pozwala na nagrywanie w 4K i 60 kl./s. dla wszystkich trzech aparatów. Dodatkowo możemy się między nimi płynnie przełączać także w trakcie samego nagrywania. Same filmy wyglądają dobrze, ale zdecydowanie nie jest to czołówka branży. W ciągu dnia możemy liczyć na niezłą szczegółowość i dobrze działającą stabilizację obrazu. Niestety kuleje nieco dynamika, szczególnie w jaśniejszych partiach kadru. Nie ma też co liczyć na płynne przejścia między obiektywami jak u Apple – tutaj przeskok między modułami jest bardzo wyraźny.

Bateria

Nowy składak marki Honor wyposażony został w ogniwo krzemowo-węglowe o pojemności 5820 mAh. Pojemność zupełnie przyzwoita, która w praktyce przekłada się na bardzo dobry czas pracy na jednym ładowaniu. Telefon w naszym teście bez trudu wytrzymał ponad 15 godzin na wewnętrznym wyświetlaczu. Dla zewnętrznego ten rezultat jest o dodatkowych kilka godzin lepszy. Dwa, a nawet trzy dni pracy są więc jak najbardziej w zasięgu.

Honor Magic V5 obsługuje szybkie ładowanie przewodowe mocą 66 W. Dodatkowo dostajemy ładowanie bezprzewodowe mocą 50 W.

Podsumowanie

Honor Magic V5 to niesamowity popis możliwości inżynierów firmy Honor. Problem w tym, że w pogoni za ultracienką konstrukcją z rewelacyjnym aparatem ktoś odrobinę przedobrzył. Czy naprawdę nie można było poświęcić tego milimetra lub dwóch grubości, byle zmieścić normalny skaner linii papilarnych? Albo podmienić aparat na podobny do tego z Magic V2, byle się dało ten telefon normalnie chwycić? Już nie mówiąc o tym, że bezsensem wydaje się pakowanie flagowego procesora, jeśli przez większość czasu i tak będzie pracował na pół gwizdka z powodu temperatur.