Nie bój się... to tylko książka. Paranormalne propozycje Beaty

Sylvia Wilczyńska „Naznaczeni”

Tajemnicze więzienie i zjawiska paranormalne!

„Tam, gdzie kończy się logika, a teorie naukowe przestają obowiązywać, wkracza to, czego w jasny sposób wytłumaczyć się nie da”.

Przed Halszką Hardy zostają otworzone wrota do piekła. Otrzymuje ona propozycję rozwiązania zagadki pewnego tajnego więzienia na południu Polski. W tej historii żywi zatańczą mroczy taniec ze zmarłymi. Komu jednak będzie można zaufać, czytelnik dowie się dopiero po przeczytaniu ostatniej strony paranormalnego kryminału „Naznaczeni”.

Sylvia Wilczyńska potrafi trzymać czytelnika w niepewności. Przez całą lekturę towarzyszyła mi obawa, czy na pewno chcę odkryć, jaka historia kryje się za zagadkową celą znajdującą się w tajnym więzieniu. Wszechobecny mrok, uczucie, że coś nam ciągle umyka, sprawia, że cała opowieść jest duszna i klaustrofobiczna.

Nie wiem, co bardziej nadaje tej powieści niepokojący charakter. Jej poszarpana i niejasna konstrukcja, która sprawia, że nie potrafimy przewidzieć następujących po sobie wydarzeń, czy może to, że historia ta jest zamglona, ezoteryczna, a wszelkie obawy i trwogi budzą się przez doświadczenia metafizyczne.

Marta Bijan „Domy i inne duchy”

W tym domu straszy!

Po horrory sięgam bardzo rzadko, ale po dobrą grozę coraz częściej! Nie lubię się bać, ale polubiłam się z tajemnicą i niedopowiedzeniami, a ich nie zabraknie w zbiorze opowiadań Marty Bijan! „Domy i inne duchy” to dziesięć mrocznych, wręcz lunatycznych historii, które oczarowują i zapraszają czytelnika do sennego świata koszmarów.

Polecam je miłośnikom opowiadań, horroru, grozy, opowieści z dreszczykiem, które przeniosą nas do opuszczonego domu na skarpie czy dryfującego rozbitka. Marta Bijan snuje hipnotyczne, mrożące krew w żyłach historie i czytając je na myśl czytelnikowi przychodzą „Opowieści z Krypty”. Moje ulubione opowiadania to zdecydowanie „Dom Nikogo”, „Mleko” oraz „Syrena”.

Jakub Bielawski „Ćma”

Groza jest wielowymiarowa.

Góry Sowie kryją w sobie niejedną tajemnicę. Przekonają się o tym dwie ekscentryczne nastolatki, Nina i Kaja. W ciemności kryje się zło, nie jest ono jednak takie, jak nam się początkowo wydaje.⁣
⁣
„Ćma” to opowieść złożona, nieoczywista w swoim gatunku. Książka pochłania swoją szczegółowością, balansując na granicy surrealizmu. To, co nas w niej odpycha, jednocześnie będzie trzymać nas w napięciu. Groza w „Ćmie” jest wielowymiarowa, nie zostaje nam narzucona na siłę. Osuwa się na dalszy plan, a na pierwszy wyłania się człowiek, młody, zagubiony, całkowicie zatracony w swoim bólu i procesie dorastania, daleki od utopijnej wizji zaczerpniętej z mediów społecznościowych.⁣  A co z tego wyjdzie, nie zdradzę!

Joe Hill „Upiory XX wieku”

Opowieści z krypty!

Łowcy wampirów, uprowadzone dzieci, seryjni mordercy, rodziny żyjące na granicy biedy, nadnaturalne zjawiska i paranormalne doświadczenia. „Upiory XX wieku” to pierwszy zbiór opowiadań autora, który w doskonały sposób łączy wiele gatunków i zatrważających historii.

Niektóre opowieści są niezwykle realistyczne, niektóre z nich są wręcz karykaturalne i komiksowe, są niepokojące, lecz zaciekawiają swoją formą i tematyką. Polecam je jednak każdemu, kto chciałby zacząć swoją przygodę z opowiadaniami grozy. To bardzo dobra kolekcja z nieoczywistymi zakończeniami, napisana w dobrym stylu. Spodobają się wam.

Pamiętacie swoją pierwszą historię o duchach z dzieciństwa?

Zobacz: Książka na jesień? Sprawdź propozycje Beaty!
Zobacz: Tajemnicze morderstwo młodej dziewczyny. Nie wiesz, kto Cię właśnie obserwuje
Zobacz: Weekend z komedią kryminalną - rekomendacje Beaty