Huawei Y6s pozwala na skorzystanie z dwóch kart nanoSIM, jak już wspomniałem – niezależnie od karty microSD. Smartfon wspiera standard LTE kat. 7 z teoretycznym pobieraniem do 300 Mbps. Niestety, sieci w Warszawie nie były dla mnie tak łaskawe i zazwyczaj pozwalały na osiągnięcie prędkości znacznie niższych, średnio 30 Mbps, a maksymalnie ok 54 Mbps. Testowane równolegle inne smartfony osiągały nieco lepsze rezultaty do 80 Mbps – więc nie jest to tylko wina przeciążonej sieci.
Pomiary prędkości Wi-Fi potwierdzają, że przeciętne osiągi sieciowe to specyfika tego układu – w testowej sieci 200 Mbps Huawei Y6s wyciągał maksymalnie około 40 Mbps, gdy chwilę później testowany w tym samym miejscu inny smartfon wyciskał z sieci prawie 100% możliwości. Po oddaleniu się od routera szybkość i stabilność tym bardziej spada.
Jednak w połączeniach głosowych smartfon spisuje się bardzo dobrze. Nie było problemu ze zrozumieniem rozmówców ani z utratą zasięgu. W zależności od operatora można też skorzystać z połączeń Wi-Fi Calling. LTE jest dostępne dla obydwu kart, nie znalazłem jednak nigdzie opcji pozwalającej aktywować VoLTE.
Połączenia Bluetooth działały bez zakłóceń, nie było problemów z parowaniem ani utratą sygnału (co bywa problemem z niektórych smartfonach z układem MediaTeka). Niestety, zabrakło NFC, więc tym samym funkcji płatności zbliżeniowych czy szybkiego parowania.
