Pradawny dąb z Leżajska skrywał słodkie, płynne złoto i jego twórców
Drzewa nie bez powodu w dawnych czasach były wiązane z bogami. Ich niezwykłe właściwości co i rusz musiały budzić zdziwienie ówczesnych ludzi. Dziś, choć tyle lat minęło, nadal potrafią nas zakakiwać, skrywając w swoim wnętrzu prawdziwe skarby.
Pień dębu, który został bohaterem tej historii, został wydobyty podczas prac w żwirowni w okolicy Leżajska. Jednak gdy trafił do tartaku, po rozkrojeniu natrafiono w środku na bardzo wyjątkowe znalezisko. W jego wnętrzu skrywało się coś bardzo niezwykłego. To prawdopodobnie najstarsza na świecie barć, przynajmniej zdaniem odkrywców. Jest to nic innego jak dawny ul, który znajdował się w specjalnie wydrążonej dziurze w drzewie. O odkryciu poinformowało Muzeum Kultury Bartniczej w Augustowie oraz Bractwo Bartne (Fratrum Mellicidarum).
Wyjątkowe szczęście
Jak udało się zachować tę barć w tak dobrym stanie? Po pierwsze było to możliwe dzięki temu, że została ona porzucona przez człowieka (ale nie przez pszczoły) na kilkadziesiąt lat. W tym czasie otwór został zasłonięty przez rosnącą korę drzewa, tworząc tym samym coś na kształt szczelnego pojemnika. W środku zachowały się plastry miodu, a nawet zakonserwowane truchła pszczół na różnych etapach rozwoju. Wstępne datowanie tej barci wskazuje na rok 680 n.e. Drzewo, a w zasadzie jego odkrywcy mieli też sporo szczęścia, ponieważ pień musiał dość szybko po zamknięciu barci upaść do wody, gdzie trafił do żwiru, w którym został zakonserwowany. W ten sposób jego wnętrze zostało zabezpieczone przed szkodnikami.
Odkrycie już stało się przedmiotem badań. To między innymi pomiary skrzydeł pszczół, które zachowały się w świetnym stanie. Naukowcy przyglądają się też stopniowi ich pokrewieństwa wobec współczesnych owadów tego typu, czy ich diecie. Badacze chcą też sprawdzić jakie właściwości miało gniazdo w dawnych czasach. Co ważne, jak wskazują naukowcy najstarsze zachowane i przebadane próbki pszczół miodnych pochodziły jeszcze do niedawna z przełomu XIX i XX wieku. Teraz mamy znalezisko sprzed około 1500 lat, gdzie zachowane okazy mają nawet widoczne ślady zakonserwowanych oczu.
