ThinkPhone by Motorola to atrakcyjny wizualnie smartfon o prostym, ale eleganckim designie, który nawiązuje do laptopa ThinkPad X1 Carbon. Tylny panel został wykonany z włókien aramidowych, a jego matowa powierzchnia ze specyficzną teksturą kontrastuje z błyszczącą „wyspą” fotograficzną. Ta zawiera obiektywy trzech aparatów oraz lampę LED. Obudowa mogłaby się jednak trochę mniej brudzić, bo odciski palców psują wygląd urządzenia.
Oczywiście jeszcze bardziej podatny na wszelkie zabrudzenia jest szkło tworzące przód smartfonu. ThinkPhone ma tu przede wszystkim niemal bezramkowy wyświetlacz o zaokrąglonych narożnikach. W górnej części ekranu wycięto otwór na obiektyw przedniego aparatu fotograficznego. Nad wyświetlaczem zmieścił się podłużny wylot górnego głośnika oraz, lekko na lewo, czujniki oświetlenia i zbliżania.
Na dole testowanego smartfonu znalazło się standardowe wyposażenie: port USB-C, wyloty dolnego głośnika, otwór mikrofonu oraz wysuwana tacka na karty nanoSIM. Po przeciwnej stronie umieszczony został otwór dodatkowego mikrofonu.
ThinkPhone by Motorola ma cztery fizyczne przyciski. Na prawym boku znajdziemy regulatory głośności oraz przycisk zasilania, wszystkie w kolorze czarnym. Z kolei na lewym boku producent umieścił czerwony przycisk, za pomocą którego możemy szybko uruchomić ulubioną aplikację czy skrót. Jego podwójne szybkie wciśnięcie powoduje uruchomienie funkcji Ready For (więcej o niej w dalszej części recenzji).
Smartfon nie należy do najmniejszych, ale sprawia wrażenie dosyć kompaktowego i lekkiego. A przy okazji bardzo dobrze leży w dłoni i się z niej nie wyślizguje. Sięganie po przyciski po prawej stronie jest łatwe, przynajmniej dla mnie, czego jednak nie można powiedzieć o czerwonym przycisku po lewej. Tu najlepiej pomóc sobie drugą ręką.
ThinkPhone by Motorola może być odblokowany za pomocą biometrii. Do dyspozycji mamy tu między innymi podekranowy, optyczny czytnik linii papilarnych, Podczas testów nie miałem z nim żadnych problemów – przykładany do skanera palec był zawsze właściwie rozpoznawany, a odblokowanie ekranu następowało bez większych opóźnień.
Smartfon oferuje też funkcję rozpoznawania twarzy, ale ta działa co najmniej dziwnie. Zeskanowanie twarzy to wyboista droga, pełna pułapek w stylu „wykryto tylko część twarzy”, „twarz jest zbyt rozmyta” czy „coś poszło nie tak” (patrz zrzuty poniżej). Gdy już jednak ten etap jest za nami, potem wszystko działa trochę lepiej.
Źródło zdjęć: Marian Szutiak / Telepolis.pl
