Test telefonu HTC Desire C

Producenci telefonów lubią tworzyć pochodne modeli, które zdobyły popularność na rynku. Nie inaczej jest z HTC i modelami Desire. Do zwykłego Desire, Desire S i HD dołączył w maju tego roku Desire C. I chociaż jego specyfikacja bardziej wskazuje na następcę po popularnego Wildfire S, to Desire w nazwie może sugerować, że mamy do czynienia z czymś więcej niż z tańszym Androidem z niższej półki. Desire C oferuje najnowszą wersję systemu Android, najnowszą wersję nakładki Sense, system Beats Audio i procesor w architekturze ARMv7. Czy rzeczywiście jest to telefon z wyższej półki niż Wildfire S? Producenci telefonów lubią tworzyć pochodne modeli, które zdobyły popularność na rynku. Raz jest to odchudzanie jakiegoś modelu, co do perfekcji opanowała Nokia odchudzając maksymalnie model 5800 (najbardziej odchudzona wersja, czyli 5230 rozeszła się w 150 milionach egzemplarzy), innym razem jest to zmiana kilku parametrów w specyfikacji, gdzie również króluje Nokia dzięki masie wariacji pod tytułem C5-0X oraz Samsung wypuszczając różne wersje Galaxy S. Nie inaczej jest z HTC i modelami Desire. Do zwykłego Desire, Desire S i HD dołączył w maju tego roku Desire C. I chociaż jego specyfikacja bardziej wskazuje na następcę po popularnego Wildfire S, to Desire w nazwie może sugerować, że mamy do czynienia z czymś więcej niż z tańszym Androidem z niższej półki. Desire C oferuje najnowszą wersję systemu Android, najnowszą wersję nakładki Sense, system Beats Audio i procesor w architekturze ARMv7. Czy rzeczywiście jest to telefon z wyższej półki niż Wildfire S? Sprawdźmy. Zestaw Telefon przyjechał do mnie wraz z zestawem testowym w zastępczym pudełku. W środku obok testowanego modelu znalazła się dwuczęściowa ładowarka (kabel USB + zasilacz) i zestaw słuchawkowy. Akcesoriów nie można nie pochwalić za wykonanie. Wszystko jest wykończone ze sporą dbałością, utrzymane w białej kolorystyce i bardzo estetycznie zapakowane, pomimo niesprzedażowego charakteru zestawu. Myślę, że finalny zestaw powinien zawierać jeszcze kartę pamięci. Wygląd zewnętrzny Desire C jest smartfonem ze średniej półki pod względem wymiarów, które prezentują się następująco: 107,2 x 60,6 x 12,3 mm. Porównując go z popularnymi Desire i Wildfire S, plasuje się pomiędzy nimi pod względem długości i grubości, ale jest za to najszerszy (choć są to minimalne różnice). Urządzenie bez problemów mieści się w dłoni i nawet osoby z krótszymi palcami nie będą miały problemów z obsługą go jedną ręką. Masa telefonu wynosi 98 gramów. Nie wydaje się to zbyt mało, ale nie raz miałem wrażenie, że telefon gdzieś mi wyparował z kieszeni nawet węższych spodni. Przedni panel zdominowany jest przez wyświetlacz o przekątnej 3,5 cala. Pod nim znajdują się trzy standardowe przyciski Androida dla w wersji 4.0. Nie są one podświetlane w żaden sposób i korzystanie z telefonu w ciemnym otoczeniu wymaga przyzwyczajenia. Nad ekranem mamy napis HTC, obok którego umieszczono, niewidoczne, czujnik zbliżeniowy i oświetlenia. Na samej górze widnieją szczeliny głośnika rozmów. Na lewym boku umieszczono gniazdo microUSB, na prawym przyciski do regulacji głośności. Dolna krawędź zawiera szczelinę mikrofonu, a górna gniazdo JACK 3,5 mm i przycisk włączenia telefonu/podświetlenia ekranu. W tym samym miejscu jest też szczelina pozwalająca na zdjęcie tylnej klapki, co negatywnie wpływa na wygodę korzystania z przycisku blokady. Jest on słabo wyczuwalny i bardzo ciężko było mi się do niego przyzwyczaić. Na tylnej klapce, centralnie umieszczono połyskujący napis HTC. Nad nim mamy oko obiektywu aparatu fotograficznego i szczeliny głośnika. Aparat nieznacznie wystaje z obudowy, przez co jest narażony na łatwe porysowanie powierzchni obiektywu. U dołu tylnej klapki znalazło się miejsce na logo Beats i otwór zaczepu na smycz. Gniazdo kart pamięci (microSDHC do 32GB) znajduje się pod tylną klapką i nie wymaga wyłączenia telefonu w celu jej wyjęcia. Co ciekawe, wszystko co znajduje się pod klapką, łącznie z baterią, jest koloru czerwonego. Wizualnie Desire C prezentuje się bardzo dobrze. Ekran okolony jest czarną ramką, boki są srebrne, a tylna klapka biała. Wszystko to robi bardzo dobre wrażenie, które bardzo szybko ginie po wzięciu telefonu do ręki. Tutaj cały czar pryska. Ekran pokryty jest twardym plastikiem, co odbija się na wygodzie korzystania z dotyku, bo ekrany szklane są wygodniejsze w obsłudze i dużo łatwiej przesuwa się palcem po ich powierzchni. Na plus jest fakt, że taka powierzchnia trochę mniej zbiera odciski palców. Srebrna ramka wokół krawędzi obudowy jest zrobiona z bardzo cienkiego metalu. Warstwa srebrnej farby nie wzbudziła mojego zaufania i nie jestem pewny w jakim stanie będzie po kilku miesiącach noszenia w kieszeni. Tylna klapka, to zarazem najładniejszy i najtandetniejszy element telefonu. Wykonana jest z bardzo podobnego materiału co dodatkowa biała klapka dodawana do Samsunga Ace. Nie ma miejsca na tylnej części telefonu, które nie trzeszczało by pod wpływem nawet niewielkiego nacisku. Podczas codziennego użytkowania musimy być nastawieni na duże ilości skrzypień i trzasków spowodowanych zwykłym trzymaniem telefonu w ręce. Obudowa to zdecydowanie najsłabszy punkt Desire C. Aż chciałoby się powiedzieć, że jest to model wykonany jak nie HTC. Specyfikacja, system i działanie Telefon obsługujemy za pomocą ekranu dotykowego, działającego w technologii pojemnościowej. Ekran wyświetla 16 mln kolorów przy rozdzielczości 320 x 480 pikseli i ma przekątną 3,5 cala, co daje nam gęstość 165 pikseli na cal. Dotyk, pomimo różnicy jaką daje plastikowa powierzchnia ekranu, stoi na bardzo dobrym poziomie. Jest czuły i precyzyjny, bez zarzutu obsługuje gesty multitouch. Wyświetlany obraz jest dobrej jakości, a przy patrzeniu na ekran pod kątem kolory są tylko minimalnie przyciemnione. Widoczność ekranu w słońcu jest przyzwoita, o ile tylko ustawimy wysoki poziom podświetlania. W przeciwnym razie na wyświetlaczu praktycznie nic nie widać. A teraz cofnijmy się na moment w czasie. Dokładnie o rok wstecz, kiedy to w czerwcu 2011 roku HTC poinformowało o braku aktualizacji systemu Android do wersji 2.3 dla HTC Desire. Było to motywowane zbyt małą ilością pamięci operacyjnej (Desire ma jej 512 MB), co wywołało burzę na profilu HTC na Facebooku. Kilka miesięcy później Samsung informuje o braku aktualizacji Androida do wersji 4.0 dla modelu Galaxy S motywując to zbyt słabą specyfikacją telefonu. Tymczasem Desire C napędzany procesorem Qualcomm MSM7225A, wspierany grafiką Adreno 205 i 512 MB pamięci RAM pracuje pod kontrolą systemu Android w wersji 4.0.3. System przykryty jest nakładką Sense w najnowszej wersji 4.0 . Mamy więc najnowszą wersję systemu z najnowszą wersją nakładki i podzespoły z, delikatnie mówiąc, średniej półki. Można? Można, ale jak to ze sobą współpracuje? O tym za chwilę. Najpierw poświęćmy kilka słów interfejsowi. Na ekranie blokady możemy umieścić cztery dowolne skróty. Uruchamiamy je przeciągnięciem ich do pierścienia u dołu ekranu, co daje nam szybki dostęp do najczęściej używanych aplikacji. Na ekranie blokady są wyświetlane powiadomienia o nieodebranych połączeniach i nieprzeczytanych wiadomościach. Do naszej dyspozycji oddano pięć w pełni konfigurowalnych pulpitów, które możemy zapełnić dowolnymi elementami. Trochę rozczarowuje ilość dostępnych w standardzie widżetów, jak i ilość skórek i motywów w HTC Hub. Podczas, gdy na inne modele HTC dostępna jest ich całkiem pokaźna ilość, na Desire C znajdziemy ich zaledwie kilka. Belka u dołu ekranu zawiera cztery konfigurowalne pozycje i centralnie umieszczone wejście do Menu. Menu główne, przewijane w poziomie, podzielone jest na zakładki: wszystko, częste, pliki do pobrania. Uruchomione aplikacje wywołujemy prawym przyciskiem pod wyświetlaczem. Pojawia się wtedy lista przewijana w pionie. Wybranie i przesunięcie którejś z pozycji w bok zamyka daną aplikację. Osoby ze słabszym wzrokiem na pewno docenią możliwość wybrania jednego z pięciu dostępnych rozmiarów czcionki, z czego czcionka "bardzo duża" jest rzeczywiście bardzo dobrze widoczna. Bardzo przypadł mi do gustu konfigurator uruchamiany po pierwszym starcie telefonu. Oprócz podstawowych ustawień możemy za jego pomocą w łatwy sposób wyłączyć samoczynnie uruchamiającą się transmisję danych, czy też geolokalizację. Wszystko to jest odpowiednio opisane i na pewno okaże się pomocne dla osób mających pierwszy kontakt z Androidem, które nie wiedzą, że system z własnej woli buszuje po sieci w poszukiwaniu aktualizacji. Konfigurator może być uruchomiony w dowolnym momencie z poziomu menu głównego. Sense jest, jak wiadomo, najbardziej wymagającą nakładką Androida. Mimo wszystko działa całkiem przyzwoicie jak na procesor taktowany zegarem 600 MHz. Nie jest to taka płynność działania modelu One X, ale jest całkiem nieźle. Sporadycznie zdarzają się braki płynności animacji lub doczytywanie widżetów po powrocie na poziom pulpitu. Patrząc na specyfikację spodziewałem się dużo gorszego działania. Na Desire C nie pogramy w bardziej wymagające gry. Tytuły takie jak N.O.V.A lub Dungeon Hunter uruchamiają się i działają płynnie, ale po niecałej minucie wyłączają się z niewiadomych przyczyn. Z graniem w Angry Birds nie ma żadnych problemów. W teście programem AnTuTu Desire C uzyskał 2228 punktów. Quadrant Standard pokazał natomiast 1369 punktów. Połączenia, Kontakty i Wiadomości Desire C został wyposażony w sprawnie działającą funkcję Smart Dial. Kontakty możemy zsynchronizować praktycznie z czymkolwiek chcemy. Każdy kontakt możemy opisać za pomocą kilkudziesięciu dostępnych pól, które dodatkowo możemy uzupełnić informacjami z serwisów społecznościowych, co da nam też dostęp do historii kontaktów z daną osoba za ich pośrednictwem. Osoby w książce adresowej możemy dowolnie grupować, a telefon automatycznie przygotuje nam grupę, z którą najczęściej się kontaktujemy. Telefon został wyposażony w aplikacje o nazwie Transfer. Pozwala ona na bezproblemowe przesłanie kontaktów, wiadomości i wpisów z kalendarza ze starego telefonu za pośrednictwem Bluetooth. Jakość wykowywanych połączeń stoi na bardzo dobrym poziomie. Zarówno jakości jak i głośności połączeń ciężko jest cokolwiek zarzucić. Z czystym sumieniem można ocenić je jako 9/10. Zasięg również stoi na dobrym poziomie. Telefon jest odporny na wszelkiego rodzaju "niewłaściwe trzymanie". Wiadomości są, w sposób charakterystyczny dla Androida, ułożone w formie czatów. Klawiatura w trybie pionowym pozwala na trzy metody wprowadzania tekstu. Pierwsza z nich, to klawiatura QWERTY, drugi to standardowa klawiatura alfanumeryczna, a trzecia, to takie pół-QWERTY podobne do klawiatury zastosowanej w Nokii E55 lub Sony Ericssonie P1i. Na co dzień korzystałem z klawiatury w pełnym układzie i początkowo zarówno w pionie, jak i poziomie wydawały mi się one za małe. Ale już po kilku wiadomościach nie miałem problemów z wprowadzaniem tekstu, który dodatkowo ułatwia dobrze działająca autokorekta. W przypadku popełnienia błędu podczas pisania możemy nawigować kursorem czymś na kształt zielonej łzy pojawiającej się pod tekstem. Przesuwając ją po treści wiadomości działa ona jak lupa powiększając tekst, a tym samym pomaga ustawić kursor w pożądanym miejscu w celu np. poprawy literówki. Początkowo wygląda to trochę abstrakcyjnie, ale to wygodna i użyteczna funkcja. Klientowi pocztowego Adroida jak zwykle nie można nic zarzucić. Wiadomości są poprawnie synchronizowane, wyświetlane są w pełnej treści, nie ma żadnych problemów z załącznikami, ani wysyłaniem e-maili. Internet i Google Play Android zazwyczaj bardzo dobrze radzi sobie z przeglądaniem stron internetowych. Jedyną przeszkodą może być zbyt słaby sprzęt. Łączność z Internetem Desire C zapewnia dzięki HSDPA (do 7,2 MB/s) i Wi-Fi w standardach a/b/g/n z opcją utworzenia hot-spotu. Strony wczytywane są poprawnie, ale szybko wczytywane są tylko w przypadku bardzo dobrego zasięgu HSPA lub też przy połączeniu przez Wi-Fi. Szybkość wczytywania jest wtedy bardzo przyzwoita. W przypadku choć trochę słabszego zasięgu osoby przyzwyczajone do bardziej wydajnych smartfonów mogą mieć niewystarczającą ilość cierpliwości do przeglądania dużych ilości Internetu za pomocą Desire C. Czasami potrzebowałem kilkukrotnego odświeżenia strony żeby się do końca wczytała. Jeśli witryny zawierają sporo elementów Flash, to ładowanie odbywa się znacznie wolniej. Systemowa przeglądarka pozwala na otwarcie maksymalnie sześciu kart. Osobiście nie polecałbym tego robić przy słabszym zasięgu, lub będąc tylko w zasięgu EDGE, bo nawet otwarcie w tych kartach dosyć lekkiego forum powoduje wyraźne spowolnienie działania telefonu. Dużą pomocą jest możliwość wyłączenia elementów Flash w menu przeglądarki i opcja wyświetlania stron tylko w wersji mobilnej. W przeglądarce znajdziemy też opcję Odczyt, która wyświetla nam tylko tekst zawarty na stronie. Z filmami zamieszczonymi w treściach różnych artykułów Desire C radzi sobie słabo. Sporo czasu potrzeba żeby film wystartował, a do odtwarzanego dźwięku dołączył obraz. Materiały z serwisu YouTube najlepiej oglądać za pomocą dedykowanej aplikacji lub w wersji mobilnej strony i oczywiście nie w jakości HD, z którą smartfon radzi sobie słabo. W pełnej wersji strony bywa tak, że zanim wystartuje nam obraz, to film dobiegnie już do końca. Pod względem Internetu, Desire C zdecydowanie nie jest przeznaczony dla bardziej wymagających użytkowników. Odnośnie działania modułu Wi-Fi, jak i Bluetooth (w wersji 4.0) nie zauważyłem żadnych nieprawidłowości. Zasięg Wi-Fi jest bardzo dobry i stabilny. Android Market już od jakiegoś czasu został przemianowany na Google Play. W Menu głównym telefonu jest on pod nazwą Sklep Play, co jest trochę niefortunną nazwą przywodzącą na myśl jednego z naszych operatorów komórkowych. Oprócz zmiany nazwy sklep przeszedł kosmetyczne zmiany wizualne. W gąszczu mniej lub bardziej przydatnych aplikacji każdy z pewnością znajdzie interesującą go pozycję. W przypadku chęci pobrania więcej niż jednej aplikacji telefon pobiera najpierw jedną, a po skończeniu pobierania, kolejną. Dźwięk i system Beats Audio Współpraca HTC z firmą Beats trwa już od jakiegoś czasu. Miała ona poprawić jakość dźwięku, na którą można było mocno narzekać w dotychczasowych modelach tajwańskiego producenta. Do tej pory, po kilku niezbyt długich kontaktach z modelami wyposażonymi w system Beats, nie miałem o nim dobrego zdania. Czy Desire C to zmienił? Pod ikoną Muzyka w Menu kryją się cztery elementy. Mój telefon przenosi nas do biblioteki naszych plików muzycznych. SoundHound pozwala rozpoznawać utwory podając nam szczegółowe informacje na ich temat. TuneIn Radio pozwala słuchać internetowych rozgłośni radiowych, automatycznie dopasowując je do naszych ulubionych gatunków muzyki. 7digital, to natomiast sklep z plikami muzycznymi. Do zakładki Muzyka możemy też dodać skrót do innych, wybranych przez nas aplikacji. Okno odtwarzacza wyświetla okładkę albumu, informacje o utworze, oś czasu, przyciski do sterowania i ikony powtarzania oraz zapętlania. Dzięki zintegrowaniu z aplikacją SoundHound jednym kliknięciem możemy uzyskać dostęp do szczegółowych informacji na temat danego utworu. Po podłączeniu słuchawek i wystartowaniu muzyki automatycznie uruchamia się system Beats. Sam system, to w mojej ocenie nic innego jak funkcje Mega Bass znana ze starszych modeli Sony Ericssona. Poza zabraniu muzyce głębi dodaje bardzo sztucznego basu, resztę dźwięku chowa za nim i w zasadzie to wszystko. Po wyłączeniu systemu Beats dźwięk zostaje sztucznie spłaszczony. Słuchawki dołączone do zestawu, to klasyczne, douszne "pchełki". Poza tym, że wyglądają bardzo ładnie, to jak na słuchawki dołączane do telefonu, grają bardzo przyzwoicie. Grają z lekkim basem, nieźle jakościowo i z pewnością zadowolą większość użytkowników nie wymagających dźwiękowych fajerwerków. Przy użyciu własnych słuchawek (AKG K414p) dźwięk wspomagany systemem Beats nie przekonał mnie do siebie. Próbowałem prawie wszystkiego, od ACDC i Rammstaina, przez Małpę, Tupaca, Ushera i DMX-a, po Mozarta, muzykę z Władcy Pierścieni i East Clubbers, więc od rocka, przez hip-hop i rnb, po klasykę i tłuczenie młotkiem w ścianę. Wnioski były ciągle takie same. Z włączonym systemem słychać głównie bas i jakieś dodatki w tle, a z wyłączonym dźwięk jest sztucznie spłaszczany. Postawiłem więc sprawdzić dźwięk za pomocą odtwarzacza, który nie będzie uruchamiał systemu Beats. Popularny PowerAMP odpadł, ponieważ Beats startowało razem z uruchomieniem programu, więc padło na Winampa w wersji darmowej. I tutaj dźwięk bez wspomagania żadnych korektorem był dużo lepszy niż w przypadku systemowego odtwarzacz + Beats. Głębszy, z bardziej naturalnym basem. Jak dołączyłem do tego korektor Music Volume EQ, to już więcej nie sięgnąłem po systemowy odtwarzacz. Radio FM, w które został wyposażony Desire C, to jedna z ładniejszych aplikacji z jakimi się spotkałem. Na ekranie wyświetlana jest w bardzo efektowy sposób częstotliwość wraz z siłą sygnału i informacjami RDS, a poniżej oś częstotliwości i przyciski do sterowania radiem. Niestety w tym przypadku wrażenie wizualne nie przekładają się na dobre działanie. Radio wyłapywało 6-7 czysto grających stacji w miejscu, gdzie większość telefonów widziało ich 14-15. Jakość dźwięku jest za to wyraźnie lepsza niż w przypadku systemowego odtwarzacza. Zewnętrzny głośnik nie nadaje się do słuchania muzyki, za to nie ma problemów z usłyszeniem dzwonka. Ciekawą rzeczą jest funkcja, która przycisza dzwonek po wzięciu telefonu do ręki. Przyznam, że pierwszy raz się spotkałem z czymś takim, ale to rzeczywiście działa. Po podniesieniu dzwoniącego telefonu z blatu lub wyjęciu z kieszeni zaczyna od dzwonić ciszej. Aparat Desire C został wyposażony w 5-megapikselowy aparat fotograficzny pozwalający na wykonywanie zdjęć w maksymalnej rozdzielczości 2592 x 1728 pikseli. Menu aparatu jest przejrzyste, a poszczególne opcje znajdują się w rogach ekranu. Mamy do wyboru ustawienie poziomu ISO, balansu bieli, włączenie wykrywania twarzy i uśmiechu, ustawienia zdjęć w formacie 4:3, włączenie geotaggingu. Możemy ustawić jedną z czterech scenerii i wybrać jeden z sześciu efektów. Zdjęcia wykonujemy przyciskiem na ekranie. Chociaż aparat został wyposażony w funkcje autofocus, to zabrakło trybu makro i telefon ma problemy z łapaniem ostrości z bliskiej odległości. Jakość zdjęć stoi na niskim poziomie. Kolory są przyciemnione, tło często wychodzi rozmyte, a zdjęcia w pomieszczeniach charakteryzują się sporym ziarnem. Filmy możemy nagrywać w maksymalnej rozdzielczości VGA z prędkością 30 klatek na sekundę. W trakcie nagrywanie nie mamy dostępu do żadnych dodatkowych opcji konfiguracji poza zbliżeniem. Samo uruchomienie nagrywania odbywa się poprzez wciśnięcie ikony z kamerą w oknie aparatu, co od razu uruchamia nagrywanie bez żadnego przełączania się na menu kamery itp. Jakość filmów, jak na VGA, jest całkiem przyzwoita. Tło jest mniej rozmazane niż na zdjęciach, kolory są przyciemnione, ale sam obraz jest płynny, a nagrywany dźwięk jest całkiem niezły. Galeria telefonu została zintegrowana z serwisami Facebook, Flickr, Dropbox, Picasa i SkyDrive, do których zdjęcia można od razu udostępniać. Fotografie można poddać prostej obróbce dodając do nich jeden z wybranych efektów kolorystycznych, obracając lub przycinając. Możemy też uruchomić, bardzo ładnie wyglądający pokaz slajdów, do którego można dołączyć podkład muzyczny. Dodatki Dzisiejsze Androidy, to nie są już "czyste" smartfony pozbawione podstawowych aplikacji, które sami musimy dograć wedle upodobać. Desire C został więc wyposażony w Adobe Reader do obsługi plików .pdf i Polaris Office do obsługi dokumentów, a także tworzenia ich w formatach Worda, Excela i Power Pointa. Nie zabrakło też programów do obsługi Dropboxa (po aktywowaniu otrzymujemy dodatkowe 25 GB transferu), Facebooka i Google+. Telefon pozwala na udostępnianie Internetu innemu urządzeniu za pośrednictwem sieci Wi-Fi. Oczywiście znajdziemy też podstawowe aplikacje, takie jak kalkulator, kalendarz z możliwością synchronizacji z różnymi programami i serwisami, możliwość nagrywania notatek głosowych, program pogodowy i informacyjny. Odbiornik GPS działa bez zastrzeżeń. Do naszej dyspozycji oddano wersję beta nawigacji Google w wersji pieszej i samochodowej. Ustalanie pozycji w zamkniętym pomieszczeniu trwa nie dłużej niż minutę, a na wolnej przestrzeni jest to zaledwie kilka sekund. Bateria Desire C kryje w sobie litowo-jonowy akumulator o pojemności 1230 mAh. Przy dziennym użytkowaniu wynoszącym ok. 15 minut rozmowy, 10 SMS-ów, 1,5 godziny muzyki na słuchawkach, ok. pół godziny Internetu za pośrednictwem sieci komórkowych, z włączoną synchronizacją poczty i pogody (z geolokalizacją) telefon naładowany ok. godziny 10 pracował do wieczora następnego dnia. W czasach telefonów mających problemy z dotrwaniem do wieczora jest to bardzo przyzwoity rezultat. Podsumowanie HTC Desire C okazał się telefonem nierównym. Z jednej strony bardzo ładna obudowa, z drugiej problem z jej skrzypieniem. Pomimo najnowszej wersji systemu i Sense oraz przeciętnych parametrów technicznych HTC bardzo dobrze poradziło sobie z jego optymalizacją i interfejs działa z przyzwoitą szybkością, ale niestety zabrakło tej optymalizacji w przypadku przeglądarki internetowej. System Beats miał poprawić jakość dźwięku, a dużo przyjemniej słucha się muzyki bez niego. Na pochwałę zasługuje bateria, przyzwoity wyświetlacz i przede wszystkim, funkcje telefoniczne na wysokim poziomie. W odniesieniu sukcesu Desire C może przeszkodzić cena - ok. 200 euro. Póki co można go nabyć w przedziale 880 - 1000 zł, czyli w cenie zdecydowanie zbyt wytsokiej. Jeśli nie znajdzie się on w dobrej cenie w niższych ofertach abonamentowych, a jego cena na wolnym rynku nie spadnie poniżej 600 zł za nowe egzemplarze, to nie wróżę mu dobrej przyszłości. Samo logo Beats nie wystarczy żeby pokonać obecnie bezkonkurencyjną w kategorii cena/jakość Xperię Live with Walkman, a sam telefon może bardzo szybko popaść w zapomnienie, jak miało to miejsce w przypadku innego modelu z tej serii - Desire S. Wady: - skrzypiąca obudowa; - system Beats przypadnie do gustu tylko wielbicielom basu: - problemy z odtwarzaniem filmów za pośrednictwem Internetu; - brak możliwości grania w bardziej wymagające gry; - bardzo przeciętny aparat; - słaby zasięg radia; - póki co za wysoka cena; Zalety: - bardzo dobra jakość rozmów; - Android i Sense w najnowszych wersjach; - wygląd; - niewielkie wymiary i masa; - możliwość powiększenia czcionki w Menu; - dobra jakość dźwięku; - dobra jakość dołączonych słuchawek; - przyzwoita bateria; - bardzo dobra integracja z serwisami społecznościowymi; Przykładowy klip wykonany telefonem HTC Desire C - video (plik .mp4, 7 MB). Zdjęcia wykonane aparatem wbudowanym w telefon:

Posiadacze Ryzenów zagrożeni. Poprawki są już w drodze

AMD pozwane. Poszło o naruszenie aż 10 patentów

Amazon i OpenAI nawiązują współpracę. Ma być jeszcze lepiej

Samsung i Sandisk zyskują konkurencję. Kingston wypuszcza SSD 8 TB

Możesz sprzedać lustrzankę. Parę słów o aparacie w HUAWEI Pura 80 Ultra

Radio do plecaka ucieczkowego? Łatwo wpaść w pułapkę

Vivo X300 Pro: mobilna fotografia na najwyższym poziomie. W końcu?

Lepiej dodaj ten numer do kontaktów. Szybko za to podziękujesz

PKO BP z nietypowym komunikatem. O pieniądze się nie martw

Polski urząd apeluje w sprawie gotówki. Panika nie jest wskazana

Wpłatomat zjadł mu 800 zł. Bank odmówił zwrotu przez jeden błąd

BLIK zaatakowany przez hakerów. Kilka godzin walki

Święta to maraton VOD. Twoje łącze da radę?

Ten duński kryminał spodobał się nam od razu. Drugi, za "Wiedźminem"

T-Mobile mocno tnie cenę Netflixa. Plan Premium za pół ceny nawet przez rok

YouTube TV da użytkownikom zniżkę? Za to że usunął ponad 20 kanałów

Test telefonu HTC Desire C

Zobacz więcej

Te słuchawki powinny być hitem, ale mają jeden problem. Test Huawei FreeBuds 7i

Vivo X300 Pro – test potwora, który chce być aparatem

Niezwykle popularny suplement wśród Polaków badany i wycofywany ze sprzedaży

Wyszukiwarka

Menu

Nasze strony