Myslę (pod warunkiem, że nie ma żadnych gróźb), że to nie jest żadne przestępstwo ale wykroczenie stypizowane w art. 107 Kodeksu wykroczeń Poniżej fragment komentarza pod red. T. Bojarskiego
1. Uwagi ogólne. Art. 107 jako wykroczenie penalizuje złośliwe dokuczanie innej osobie. Może ono polegać na złośliwym wprowadzeniu w błąd albo na złośliwym niepokojeniu. Wykroczenie to w poprzednim stanie prawnym było stypizowane w art. 52 Prawa o wykroczeniach.
2. Przedmiot ochrony. Komentowany artykuł ma na celu ochronę każdej osoby (człowieka) przed zachowaniami, które naruszają jej spokój osobisty, wywołują obawę czy poczucie zagrożenia (zob. M. Kulczycki, J. Zduńczyk, O nowym…, s. 152; T. Bojarski, Polskie prawo wykroczeń…, s. 193).
3. Strona przedmiotowa. Czyn sprawcy wykroczenia określonego w art.107 polega na wprowadzeniu w błąd innej osoby albo na innym niepokojeniu. Zachowania te są nakierowane na dokuczenie pokrzywdzonemu.
Wprowadzenie w błąd polega na podawaniu nieprawdziwych danych, niezgodnych z rzeczywistością, na podstawie których wprowadzony w błąd może wysnuć fałszywe wnioski o rzeczywistym stanie rzeczy, np. nieprawdziwe zawiadomienie o śmierci bliskiej osoby (zob. G. Kasicki, A. Wiśniewski, Kodeks wykroczeń z komentarzem, s. 297). Forma wprowadzenia w błąd nie została określona w komentowanym przepisie, może więc nastąpić słownie, pisemnie lub w formie elektronicznej (np. za pomocą nieprawdziwej wiadomości e-mail).
Niepokojenie polega na doprowadzeniu do powstania u osoby niepokojonej uczucia obawy, może polegać na naruszeniu spokoju i równowagi psychicznej, wywołaniu uczucia gniewu, złości, niesmaku lub oburzenia. Może polegać np. na natarczywym, wielokrotnym dzwonieniu do drugiej osoby bez potrzeby (zob. M. Siewierski, Kodeks karny…, s. 507; M. Kulczycki, J. Zduńczyk, O nowym…, s.152–153; I. Śmietanka, w: J. Bafia, D. Egierska, I. Śmietanka, Kodeks…, s. 250).
Dla bytu wykroczenia istotne jest, że wprowadzenie w błąd albo niepokojenie ma się charakteryzować złośliwością po stronie sprawcy. Złośliwe będzie takie zachowanie, które ma na celu sprawienie innej osobie przykrości. Wyrządzenie przykrości jest elementem zachowania sprawcy, który podejmuje zabronione zachowanie „w celu dokuczenia” innej osobie.
Wykroczenie określone w art. 107 ma charakter materialny, może być popełnione przez działanie.
4. Podmiotem wykroczenia stypizowanego w art. 107 może być każdy człowiek, jest to wykroczenie powszechne.
5. Strona podmiotowa wykroczenia, o którym mowa w komentowanym artykule, polega na umyślności w formie zamiaru bezpośredniego. Zamiar taki jest konsekwencją przyjęcia, że działanie sprawcy jest ukierunkowane na dokuczenie innej osobie i charakteryzuje się „złośliwością” . W wyroku z 22 czerwca 1995 r. ( III KRN 44/95 , Prok. i Pr. 1995, nr 11–12, s. 24, dodatek) Sąd Najwyższy wyraził pogląd, że: „Czyn stanowiący wykroczenie z art.107 k.w. polega na działaniu kierunkowym — »w celu dokuczenia innej osobie«, a zatem należy ustalić, że po stronie sprawcy tego wykroczenia zachodzi złośliwość. Nawet samo stwierdzenie umyślności działania nie daje podstawy do przyjęcia odpowiedzialności za wykroczenie penalizowane tym przepisem” .
6. Zagrożenie karą. Wykroczenie określone w art. 107 przewiduje sankcję alternatywną. Za ten czyn ustawa przewiduje karę ograniczenia wolności, grzywny do 1500 zł oraz karę nagany.
A przepis brzmi tak:
Art. 107. Kto w celu dokuczenia innej osobie złośliwie wprowadza ją w błąd lub w inny sposób złośliwie niepokoi,
podlega karze ograniczenia wolności, grzywny do 1 500 złotych albo karze nagany.
[ Dodano: 2009-06-05, 23:57 ]
Podkreślam - dzwonienie bez potrzeby. Jeśli ta firma jest Twoim wierzycielem (bo np kupiła Twój dług) to potrzebę ma.