OPPO Reno2 to smartfon Dual SIM (2x nano) wyposażony w niemal standardową szufladkę złącza hybrydowego, w którym druga karta SIM wymienna jest z kartą pamięci. Na obydwóch można włączyć LTE.
Jakość połączeń jest bardzo dobra, smartfon świetnie trzyma zasięg, dobrze słychać rozmówców. Nie udało mi się jednak odnaleźć i uruchomić ani VoLTE, ani WiFi Calling, mimo dwóch kart różnych operatorów, które obsługują te standardy.
Modem LTE kat. 15/13 pozwala na teoretyczną prędkość pobierania do 800 Mbps, a wysyłania – 150 Mbps. Mnie w zasięgu sieci Orange i Play nie udało się osiągnąć tak dobrych rezultatów, ale średnio smartfon wykręcał w Warszawie około 60-70 Mbps podczas pobierania i około 40 Mbps podczas wysyłania, są to więc dobre wyniki, które zapewniają komfortowe korzystanie z sieci. Maksymalny wynik, jaki uzyskałem, to 108 Mbps, a zbliżone rezultaty powyżej 100 Mbps nie były wyjątkiem, więc nie można narzekać.
W połączeniach Wi-Fi smartfon spisuje się również całkiem nieźle. W mojej testowej sieci 300 Mbps OPPO Reno2 wykręca w optymalnym punkcie ponad 290 Mbps. Co mnie jednak zdziwiło, dość szybko traci tę szybkość – już po przejściu do drugiego pomieszczenia transfer spada do około 50 Mbps (inny smartfon chwilę później – 270 Mbps). Nie odnotowałem jednak problemów z nieuzasadnioną utratą sygnału Wi-Fi czy też takim jego spadkiem, który uniemożliwiałby komfortowe korzystanie z sieci.
Bez zarzutu spisuje się Bluetooth 5.0, który zapewnia trwałe i szybkie łączenie się z akcesoriami. Nie zabrakło NFC z płatnościami zbliżeniowymi, jest też funkcja Android Beam, transmisja ekranu, DLNA czy VPS – funkcji komunikacyjnych jest więc sporo i
Bardzo solidna jest też sekcja lokalizacyjna. Odbiornik łączący systemy GPS, Galileo, GLONASS i Beidou zapewnia szybką i dokładną nawigację bez skoków pozycji.
OPPO Reno2 pracuje pod kontrolą Androida 9 w nakładką ColorOS 6.1. Interfejs jest schludny i czytelny, chociaż razić może trochę nadmiar bieli i brak trybu ciemnego, co by się przydało na ekranie AMOLED, a do tego zbyt cukierkowe kolory. Niektóre elementy systemu w wersji OPPO nasuwają nieuchronne skojarzenia z iOS.
Po pierwszym włączeniu smartfonu użytkownik otrzymuje standardowy zestaw aplikacji Google, ale jest też trochę dodatków OPPO, znanych z innych modeli Reno: na przykład rejestrator, kompas, narzędzie do klonowania czy menedżer telefonu, który ułatwia zachowanie smartfonu w dobrej kondycji. Jednym z modułów tej aplikacji jest skaner antywirusowy dostarczony przez Avasta. Są też aplikacje zewnętrznych producentów: Facebook czy Aqua Mail. Na graczy czeka Przestrzeń gier, czyli aplikacja ułatwiająca mobilną rozgrywkę i optymalizację pracy smartfonu w grach.
Dodatkowym ułatwieniem jest panel szybkiego wyboru, czyli wysuwane z prawej strony ekranu okienko ze skrótami aplikacji, które pozwala wygodniej obsłużyć smartfon jedną ręką. Położenie tego elementu można do pewnego stopnia regulować, przesuwając go w górę lub bliżej środka. Oczywiście to, jakie ikony się tam wyświetlają, można samodzielnie zdefiniować, a całość przenieśð na lewa stronę.
W ustawieniach systemu można zmienić takie parametry interfejsu, jak siatka ikon na ekranie głównym, szybkość animacji czy wybór trybu ekranu głównego – z szufladą na aplikacje lub bez. Nie zabrakło motywów, chociaż ich wybór jest dość skromny.
Charakterystycznym elementem całości jest Inteligenty asystent – czyli panel dostępny na lewo od głównego pulpitu. Można tam wyświetlić np. ulubione kontakty, licznik kroków, podgląd ostatnich zdjęć, licznik kroków czy „szybkie funkcje”, czyli skróty najpotrzebniejszych aplikacji. Stałym elementem jest pogoda i kalendarz. Asystent na pewno może się przydać, chociaż szkoda, że nie można tam podpiąć wiadomości z serwisów informacyjnych czy na przykład poglądu informacji z serwisów społecznościowych.
