25. lutego Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów przychylił się do odwołania Telekomunikacji Polskiej i w całości uchylił decyzję Prezesa UKE z 26. stycznia 2007 roku w sprawie zmiany umowy o połączeniu sieci zawartej pomiędzy TP a Premium Internet w zakresie ustalenia warunków WLR.
Sąd uznał za słuszny zarzut TP odnoszący się do zastosowanej przez Prezesa UKE metodologii ustalania opłat, wskazując, iż przepisy prawa nie zezwalają Prezesowi UKE na ustalanie opłat na podstawie metody cena detaliczna minus. Zdaniem Sądu, ustawodawca wprowadził katalog zamknięty metodologii ustalania opłat poprzez ustalanie opłat w oparciu o uzasadnione koszty, bądź ustalanie opłat stosownie do poziomu opłat stosowanych na porównywalnych rynkach konkurencyjnych. Zdaniem Sądu, mimo, iż metoda cena detaliczna minus ma wiele zalet, to jednak nie ma uzasadnienia prawnego.
Sąd wskazał również, iż jeżeli TP świadczy usługi dodatkowe, to musi otrzymywać za nie wynagrodzenie.
Sąd ponadto odniósł się do uprawnienia i możliwości regulowania przez Prezesa UKE w decyzji kwestii kar umownych. Uprawnienie to, w ocenie Sądu, wynika z faktu, iż rozstrzygnięcia organu dotyczą stosunków cywilnoprawnych, regulowanych miedzy stronami w drodze umowy cywilno-prawnej. Zdaniem Sądu Prezes UKE wydając decyzje o dostępie telekomunikacyjnym może "naśladować" umowę cywilno-prawną.
Wyrok nie jest prawomocny i stronom przysługuje apelacja do Sądu Apelacyjnego.
Wyrok w przypadku identycznej wyceny usługi hurtowej, opartej także na zasadzie cena detaliczna minus, ale dotyczącej BSA, wydał niedawno Naczelny Sąd Administracyjny w sprawie skargi kasacyjnej TP o uchylenie całej oferty ramowej. Wtedy NSA stwierdził, że prawna dopuszczalność zastosowania tej metody ma swoje oparcie w treści art. 87c Prawa Telekomunikacyjnego. Szerzej pisaliśmy o tym w tej wiadomości.
Źródło tekstu: UKE, wł
