Europejska Komisja ds. Transportu uruchomiła system o nazwie EGNOS, którego zadaniem będzie wspomaganie wyznaczania położenia odbiorników GPS. Dzięki niej uda się zwiększyć dokładność odczytu danych geolokacyjnych z około 20, do zaledwie kilku metrów.
System EGNOS to nakładka na amerykański GPS oraz rosyjski Glonass, który zwiększa dokładność, dostępność, ciągłość i wiarygodność działania tych systemów. Składa się on z czterech głównych segmentów:
kosmicznego (przestrzennego), naziemnego (kontroli), użytkownika oraz infrastruktury wspierającej.
Segment kosmiczny składa się z trzech satelitów geostacjonarnych, które należą do Europejskiej Agencji Kosmicznej. Mają one za zadanie transmitować za pomocą specjalnych transponderów pokładowych sygnały zbliżone swoją postacią do tych, emitowanych przez satelity GPS. Ich częstotliwość jest jednak tak dobrana, aby miała jak najmniejszy wpływ na sygnał emitowany przez system GPS.
Przesyłane wiadomości zawierają poprawki różnicowe ulepszające obserwacje GPS i Glonass, zwiększając dokładność ich pracy. Zawierają one również dane dotyczące wiarygodności ich działania oraz informują użytkownika w ciągu kilku sekund o pojawieniu się błędów oraz wynikłych w czasie transmisji defektach.
System ten jest dość rozbudowany, gdyż jest to wymuszone sposobem jego działania. Zapewnia on bowiem dostępność sygnałów satelitarnych zawierających informacje regionalne na temat funkcjonowania systemu użytkownikom znajdującym się w określonym rejonie. Obecnie są to 42 kraje skupione w organizacji ECAC (European Civil Aviation Conference).
Usługa dostępna jest bezpłatnie. Większość sprzedawanych obecnie nawigacji powinna być gotowa do współpracy z nowym systemem korygującym dokonywane pomiary. Aby było to możliwe, w specyfikacji technicznej danego urządzenia musi się znaleźć zapis o zgodności z systemem EGNOS (np. EGNOS-ready).
Źródło tekstu: cellular-news, wł
