Niejasne przepisy sprawiły, że część stacji bazowych telefonii komórkowej funkcjonowała bez analizy ich oddziaływania na sąsiednie nieruchomości. W ocenie NIK obowiązujące regulacje prawne nie gwarantują także należytego badania wpływu na zdrowie i jakość życia mieszkańców działających już anten, nawet w przypadkach wielokrotnego zwiększania mocy nadawanego sygnału.
Najwyższa Izba Kontroli zbadała postępowania administracyjne dotyczące lokalizacji, budowy, rozbudowy i instalacji stacji komórkowych, a także to w jaki sposób spełniano standardy ochrony środowiska związane z emisją promieniowania elektromagnetycznego. Kontrola objęła postępowania w wybranych urzędach trzech miast (Krakowa, Warszawy i Lublina) w latach 2009-2014.
Z powodu nieprecyzyjnych przepisów Prawa budowlanego skontrolowane urzędy prowadziły analizy oddziaływania stacji bazowych na sąsiednie budynki tylko w przypadku budowy nowych anten. Takie kontrole nie były prowadzone w momencie zwiększania mocy (nawet o 800%) istniejących już nadajników, ponieważ w świetle aktualnych przepisów nie ma ku temu podstaw. Podobnie wygląda sytuacja w przypadku budowy masztów, których wysokość nie przekracza trzech metrów, ponieważ na ich postawienie nie jest nawet potrzebne pozwolenie na budowę.
NIK zauważa też, że przedstawiane przez operatorów dokumentacje wyników pomiarów pól elektromagnetycznych nie zawsze zawierały wszystkie niezbędne informacje. Pomimo tego, do czasu wprowadzenia zgłoszeń środowiskowych w 2011 roku urzędy nie wnosiły żadnych zastrzeżeń, opierając się głównie na autorytecie firm. Dodatkowo obecne przepisy nie regulują w jakiej formie mają być prezentowane wyniki pomiarów pól elektromagnetycznych, a urzędy nie mają obowiązku przeprowadzać oceny oddziaływania stacji bazowych na środowisko.
W związku z ustaleniami kontroli NIK wnioskuje o pilne podjęcie inicjatywy legislacyjnej, aby jednoznacznie i kategorycznie doprecyzować procedury budowy stacji telefonii komórkowych i określić warunki ich powstawania, zwłaszcza pod kątem szeroko rozumianego bezpieczeństwa ludzi i środowiska.
Źródło tekstu: Najwyższa Izba Kontroli
